تفاوت سمی بودن و زهر آگین بودن چیست؟

سمی بودن و زهرآگین بودن دو ویژگی مختلف در مواد و موجودات می‌باشند:

سمی بودن:
ماده‌ای سمی است که می‌تواند برای سلامتی انسان‌ها، حیوانات یا گیاهان مضر باشد. سمیت معمولاً به میزان و شدت مصرف یا تماس با مواد وابسته است. برخی مواد ممکن است در میزان‌های کم برای سازمان موضعی یا به عنوان ماده مغذی مفید باشند، اما در میزان‌های بیش از حد ممکن است مضر باشند. به عنوان مثال، ویتامین‌ها ممکن است در میزان‌های زیاد سمیت داشته باشند.

زهرآگین بودن:
ویژگی زهرآگین یک خصوصیت فیزیولوژیک است که بیان می‌کند یک موجود (مانند حیوانات، حشرات یا مواد) قادر است مواد مضر یا سمی را تولید یا ترشح کند که برای موجودات دیگر مضر است. برخی حیوانات و حشرات دارای زهر هستند که برای حمایت از خود در برابر حملات دشمنان یا در کارهای شکار کاربرد دارند.

مثلاً، یک مار زهرآگین است، به این معنا که می‌تواند زهر تولید کرده و با استفاده از گزش (دندان‌های سمزا) آن زهر را به دشمنان یا شکارهای خود تزریق کند. اما زهر آن برای مار خود مضر نیست. اگر انسان یا حیوان دیگری با این زهر در تماس بیفتد، ممکن است برای آنها مضر باشد و باعث تاثیرات منفی بر روی سلامتی شود.

بنابراین، تفاوت اساسی بین سمی بودن و زهرآگین بودن در این است که سمی بودن به میزان و شدت مصرف یا تماس مرتبط است، در حالی که زهرآگین بودن به ویژگی فیزیولوژیک موجود مربوط می‌شود که مواد مضر یا سمی را تولید یا ترشح می‌کند.

گاهی مواقع بعضی از مواد هم سمی هستند و هم زهرآگین مانندگیاهان و قارچ ها.

گیاهان و قارچ‌ها نیز می‌توانند زهرآگین یا سمی باشند. گزنه نیز طبق تعریف زهرآگین است، زیرا از نیش برای تزریق توکسین‌های خود استفاده می‌کند، اما می‌توان آن را با خیال راحت مصرف کرد. از سوی دیگر بسیاری از گونه‌های قارچ سمی هستند و اگر خورده شوند، می‌توانند کشنده باشند. به همین علت بسیار مهم است که قبل از مصرف قارچ با متخصص قارچ مشورت کنید.

تفاوت سمی بودن و زهر آگین بودن چیست؟